พระคาถาชินปัญชร

CH007

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (3จบ)

(๑) ชะยาสะนากะตา พุทธา เชตะวา มารัง สะวาหะนัง จะตุสัจจาสะภัง ระสัง เย ปิวิงสุ นะราสะภา

(๒) ตัณหังกะราทะโย พุทธา อัฏฐะวีสะติ นาะยกา สัพเพ ปะติฏฐิตา มัยหัง มัตถะเก เต มุนิสสะรา

(๓) สีเส ปะติฏฐิโต มัยหัง พุทโธ ธัมโม ทะวิโลจะเน สังโฆ ปะติฏฐิโต มัยหัง อุเร สัพพะคุณากะโร

(๔) หะทะเย เม อะนุรุทโธ สารีปุตโต จะ ทักขิเณ โกณฑัญโญ ปิฏฐิภาคัสมิง โมคคัลลาโน จะ วามะเก

(๕) ทักขิเณ สะวะเน มัยหัง อาสุง อานันทะราหุโล กัสสะโป จะ มะหานาโม อุภาสุง วามะโสตะเก

(๖) เกสันเต ปิฏฐิภาคัสมิง สุริโย วะ ปะภังกะโร นิสินโน สิริสัมปันโน โสภิโต มุนิ ปุงคะโว

(๗) กุมาระกัสสะโป เถโร มะเหสี จิตตะวาทะโกโส มัยหัง วะทะเน นิจจัง ปะติฏฐาสิ คุณากะโร

(๘) ปุณโณ อังคุลิมาโล จะ อุปาลี นันทะสีวะลี เถรา ปัญจะ อิเมชาตา นะลาเต ติละกา มะมะ

(๙) เสสาสีติ มะหาเถรา วิชิตา ชินะสาวะกา เอเตสีติ มะหาเถรา ชิตะวันโต ชิโนระสา ชะลันตา สีละเตเชนะ อังคะมังเคสุ สัณฐิตา

(๑๐) ระตะนัง ปุระโต อาสิ ทักขิเณ เมตตะสุตตะกัง ธะชัคคัง ปัจฉะโต อาสิ วาเม อังคุลิมาละกัง

(๑๑) ขันธะโมระปะริตตัญจะ อาฏานะฏิยะ สุตตะกัง อากาเส ฉะทะนัง อาสิ เสสา ปาการะสัณฐิตา

(๑๒)ชินา นานาวะระสัง ยุตตา สัตตัปปา การะลังกะตา วาตะปิตตา ทิสัญชาตา พาหิรัช ฌัตตุ ปัททะวา

(๑๓)อะเสสา วินะยัง ยันตุ อะนันตะ ชินะ เตชะสา วะสะโต เม สะกิจเจนะ สะทา สัมพุทธะ ปัญชะเร

(๑๔)ชินะ ปัญชะระ มัชฌัมหิ วิหะรันตัง อะฮิ ตะเล สะทา ปาเลนตุ มัง สัพเพ เต มะหาปุริสาสะภา

(๑๕)อิจเจวะมันโต สุคุตโต สุรักโข ชินานุภาเวนะ ชิตูปัททะโว ธัมมานุภาเวนะ ชิตาริสังโฆ สังฆานุภาเวนะ ชิตันตะราโย สัทธัมมานุภาเวนะ ปาลิโต จะ รามิ ชินะ ปัญชะเรติ.

พระคาถาชินปัญชร (แปล)

(๑) พระพุทธเจ้าและพระนราสภาทั้งหลาย ผู้ประทับนั่งแล้วบนชัยบัลลังก์ ทรงพิชิตพญามาราธิราช ผู้พรั่งพร้อมด้วยเสนาราชพาหนะแล้ว เสวยอมตรส คือ อริยะสัจธรรมทั้งสี่ประการ เป็นผู้นำสรรพสัตว์ ให้ข้ามพ้นจากกิเลสและกองทุกข์

(๒) พระพุทธเจ้าทั้งหลายเหล่านั้น ๒๘ พระองค์ มี พระผู้ทรงพระนามว่า ตัณหังกร เป็นอาทิ พระพุทธเจ้าจอมมุนีทั้งหมดนั้น เป็นผู้นำโลกทุกพระองค์

(๓) ข้าพระพุทธเจ้าขออัญเชิญมาประดิษฐานเหนือเศียรเกล้า องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประดิษฐานอยู่บนศีรษะ พระธรรมอยู่ที่ดวงตาทั้งสอง พระสงฆ์เป็นอากรบ่อเกิดแห่งสรรพคุณอยู่ที่อกของข้าพเจ้า

(๔) พระอนุรุทธะอยู่ที่ใจ พระสารีบุตรอยู่เบื้องขวา พระโมคัลลาน์อยู่เบื้องซ้าย พระอัญญาโกณฑัญญะอยู่เบื้องหลังของข้าพเจ้า

(๕) พระอานนท์กับพระราหุลอยู่ที่หูขวา พระกัสสปกับพระมหานามะอยู่ที่หูซ้ายของข้าพเจ้า

(๖) มุนีผู้ประเสริฐ คือ พระโสภิตะผู้สมบูรณ์ด้วยสิริ ดังพระอาทิตย์ส่องสว่างอยู่ที่ทุกเส้นผมส่วนเบื้องหลังของข้าพเจ้า

(๗) พระเถระกุมาระกัสสะปะ ผู้แสวงคุณทรงคุณอันวิเศษ มีวาทะแนวิจิตรไพเราะอยู่ที่ปากเป็นประจำอยู่ที่หน้าของข้าพเจ้าเป็นนิตย์

(๘) พระปุณณะ พระองคิลิมาล พระอุบาลี พระนันทะ และพระสีวลี พระเถระทั้งห้านี้ จงปรากฏเกิดเป็นกระแจะจุณเจิมที่หน้าผากของข้าพเจ้า

(๙) พระอาสีติมหาเถระ ๘๐ พระองค์ ส่วนที่เหลือ ผู้มีชัย และเป็นพระโอรส เป็นพระสาวกของพระพุทธเจ้าผู้ทรงชัย แต่ละพระองค์ล้วนแต่รุ่งเรืองไพโรจน์ ด้วยเดชแห่งศีลให้ดำรงอยู่ทั่วอวัยวะน้อยใหญ่ทั้งหลายของข้าพเจ้า

(๑๐) พระรัตนปริตรอยู่เบื้องหน้า พระเมตตาสุตตปริตรอยู่เบื้องขวา พระองคุลิมาลปริตรอยู่เบื้องซ้าย พระธชัคคะปริตรอยู่เบื้องหลังของข้าพเจ้า

(๑๑) พระขันธปริตร พระโมระปริตร พระอาฏานาฏิยะสุตตปริตร เป็นเครื่องกางกั้น ดุจหลังคาอยู่บนนภากาศ พระปริตรที่เหลือสถิตมั่นเป็นกำแพง

(๑๒) พระชินเจ้าทั้งหลาย ผู้ประกอบพร้อมด้วยกำลังนานาชนิด มีศีลาธิคุณอันมั่นคง คือ สัตตะปราการเป็นอาภรณ์มาตั้งล้อมเป็นกำแพงคุ้มครองเจ็ดชั้น

(๑๓) ด้วยเดชานุภาพแห่งพระอนันตชินเจ้า ไม่ว่าจะทำกิจการใด ๆ เมื่อข้าพระพุทธเจ้าอาศัยอยู่ในพระบัญชรแวดวงกรงล้อมแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขอโรคอุปัทวะทุกข์ภัยทั้งภายนอกและภายในอันเกิดแต่โรคร้าย คือ โรคลมและโรคดี เป็นต้น เป็นสุมุฏฐาน จงกำจัดให้พินาศไปอย่าได้เหลือ

(๑๔) ขอพระมหาบุรุษผู้ทรงพระคุณอันล้ำเลิศทั้งปวงนั้น จงอภิบาลข้าพระพุทธเจ้า ผู้อยู่ในภาคพื้นท่ามกลางพระชินปัญชร คือ วงเขตอันกว้างใหญ่ไพศาล เพียงดังพื้นแผ่นดินทุกเมื่อ ข้าพระพุทธเจ้าได้รับการคุ้มครองปกปักรักษาภายในเป็นอันดี ฉะนี้แล

(๑๕) ข้าพระพุทธเจ้าได้รับการอภิบาลด้วยคุณานุภาพแห่งพระชินะปัญชรมนต์ คุ้มครองดี รักษาดี ด้วยประการฉะนี้ ข้าพระพุทธเจ้าเป็นผู้ชนะซึ่งอุปัทวอันตรายใด ๆ ด้วยอานุภาพแห่งพระธรรม ชนะอันตรายทั้งปวงด้วยอานุภาพแห่งพระสงฆ์ ขอข้าพระพุทธเจ้าจงได้ปฏิบัติเป็นผู้ได้รับอานุภาพแห่งพระธรรมอภิบาลรักษา และ ประพฤติตนดำเนินไปโดยสวัสดีเป็นนิจนิรันดร์ เทอญ