อนุสรณ์แด่คุณลุงวัง น้ำดอกไม้

จันทิมา ทองสัมฤทธิ์

R10008

ข้าพเจ้านางจันทิมา ทองสัมฤทธิ์ ศึกษาจบวิชาพยาบาลชั้นสูงจากต่างประเทศ โดยได้ทุนจากประเทศนั้นช่วงเยาว์วัยย่างวัยรุ่นใช้ชีวิตในต่างประเทศหลายปี ครั้นกลับมาเมืองไทยอายุ ๒๔ ย่าง ๒๕ คิดตามประสาวัยเพ้อฝันว่า ตัวเรานั้นหน้าตาดี ความรู้มี ตำแหน่งงานก็น่าสนใจ ใช้ชีวิตแบบตามใจตัวเอง ศีล ๕ ข้อที่เรียนมาตอนเด็ก ๆ ก็ท่องได้แต่มิได้ปฏิบัติ ส่งภาพวาดในหัวข้อ “ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว” ชนะเลิศ ๒ ปีซ้อนทางด้านความคิด ข้อความเหล่านั้นก็เหมือนอยู่ในภาพเฉย ๆ

ในช่วงปี พ.ศ. ๒๕๓๖ ล่วงเข้าวัยกลางคน มีความทุกข์ใจหนักหนา ปัญหานี้แก้ไม่ตก คิดเองว่าต้องลองถือศีล ๘ สัก ๒ อาทิตย์ดู คงจะทุเลาลงบ้าง ถือศีล ๘ มาก็ ๑๐ กว่าวันแล้ว ความทุกข์ก็ไม่หาย หน้าตาก็หม่นหมอง จึงไปหาเพื่อนที่วัดมหาธาตุ ท่าพระจันทร์ วันนั้นเป็นวันพระ ระหว่างนั้นมีสุภาพบุรุษผู้ใจดีมากับพระ ๑ องค์ นิมนต์พระมาฉันน้ำปานะ ข้าพเจ้ารีบเข้าไปบอกว่า “ขอประเคนนะคะ ขอถวายน้ำปานะนี้” สุภาพบุรุษใจดีผู้นั้น ตอนหลังทราบว่าท่านชื่อ พันเอกแสง สมบุญ ท่านหยิบหนังสือให้ข้าพเจ้าเล่มหนึ่ง เป็นหนังสือสวดมนต์ของท่านเจ้าอาวาสวัดอัมพวัน จังหวัดสิงห์บุรี พันเอกแสง สมบุญ (อนุศาสนาจารย์) ถามชื่อข้าพเจ้าและบอกว่า “วันนี้เป็นวันพระ ได้ถวายน้ำพระเอ้านี่ ผมให้หนังสือสวดมนต์เล่มหนึ่งไว้สวดเวลามีทุกข์ ถ้าสวดเป็นประจำได้ก็ยิ่งดี”

แหม! หนังสือพระอีกแล้ว ข้าพเจ้ารับมาอย่างเสียไม่ได้ ฉับพลันนั้นข้าพเจ้าก็หันไปถามพันเอกแสง และพระคุณเจ้าองค์นั้นว่า “สวดมนต์แล้วแก้ความทุกข์ได้จริง ๆ หรือ” พระคุณเจ้าองค์นั้นพร้อมกับพันเอกแสง สมบุญ ตอบพร้อม ๆ กันว่า “แก้ความทุกข์ได้ สวดบทนี้สิ” ข้าพเจ้าจึงพลิกหนังสือเล่มนั้นดูอีกอย่างละเอียด บังเอิญว่าหนังสือเล่มนั้น มีตัวอย่างคนมีความทุกข์อย่างเดียวกับข้าพเจ้า เขาผู้นั้นได้สวดมนต์บท พุทธคุณ พาหุงมหากาฯ เท่าอายุบวกหนึ่ง เช่น อายุ ๔๒ ปี ให้สวด ๔๓ จบ ปัญหาของเขาผู้นั้นก็เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น

อนิจจา หลวงพ่อวัดอัมพวันต้องช่วยเราได้แน่นอน แต่พระคุณเจ้าเป็นใครกันเล่า เราไม่เคยรู้จัก อยู่ไกลถึงสิงห์บุรี ข้าพเจ้ารีบค้นหาเบอร์โทรศัพท์ สืบทราบแล้วท่านยังมีชีวิตอยู่ คิดว่าท่านเป็นพระหมอดูแน่ ๆ เลยจะไปดูหมอกับท่าน แต่ข้าพเจ้าหมุนเบอร์โทรศัพท์วัดอัมพวันผิด ไปติดบ้านชาวบ้านในละแวกนั้น ชาวบ้านเจ้าของโทรศัพท์นั้นได้บอกว่า “หลวงพ่อท่านไม่ใช่หมอดู เป็นวัดปฏิบัติ” จึงไปเพื่อจะพบ เราก็มีเงินถวาย รีบไปหาหลวงพ่อดีกว่า ไปถึง ๒-๓ ครั้งก็ไม่ได้พบง่าย ๆ แต่ว่าได้ทานข้าวจากวัดของท่านฟรี ๆ อีก โอ้โฮ! ท่านไม่เอาสตางค์ อร่อยเสียด้วย ครั้นเข้าห้องน้ำ ห้องน้ำก็มากมายขัดล้างสะอาดรู้สึกแปลกใจ เตร่มาที่หน้ากุฏิหลวงพ่อ เห็นหนังสือกฎแห่งกรรม ซื้อมาอ่าน ยามมีทุกข์ก็นอนอ่านหนังสือเหล่านี้ มีความรู้สึกว่า สวดมนต์แล้วต้องปฏิบัติธรรมอีก มีความสงสัยว่าทำไมถึงต้องปฏิบัติธรรม และหนังสือก็สนุกมาก สนุกกว่านวนิยายไหน ๆ เสียอีก เพราะเป็นนวนิยายชีวิตจริงทั้งสิ้น กลับมาวัดอัมพวัน จังหวัดสิงห์บุรีอีก ก็ยังไม่ได้พบหลวงพ่อ มีคนแนะนำให้ไปหาคุณแม่ใหญ่ ไปเล่าความทุกข์ให้ท่านฟัง คุณแม่ใหญ่ท่านพูดคำเดียวว่า ข้าพเจ้าต้องมาปฏิบัติธรรม นึกในใจว่ามาก็มา เดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด แล้วเราจะทำได้หรือเปล่าหนอ!

ระหว่างปฏิบัติธรรมต้องใช้ความอดทนสูง มาครั้งแรกก็ทำผิด ๆ ถูก ๆ ผิดเสียเป็นส่วนใหญ่ มาปฏิบัติธรรมแค่ ๓ วัน รู้สึกเราหลุดมาอยู่อีกโลกหนึ่ง มันเงียบสงบ ข้อสำคัญมีความสบายใจมาก ทุกคนที่วัดอัมพวันให้ความเมตตาต่อข้าพเจ้ามาก มีคนเข้าใจเห็นอกเห็นใจ ระหว่างนี้ได้รู้จักและได้รับความเมตตาจาก คุณลุงวัง น้ำดอกไม้ ท่านมาช่วยหลวงพ่อหุงข้าวเลี้ยงแขกเหรื่อ หลังจากที่ข้าพเจ้าลาศีลเสร็จแล้ว คุณลุงวัง จะมีน้ำใจซื้อของให้ข้าพเจ้ากลับกรุงเทพฯ ด้วย และเรียกข้าพเจ้าว่า “ลูกสาว” ทุกคนในวัดคอยให้กำลังใจข้าพเจ้าเป็นอย่างดี และเรียกข้าพเจ้าว่า “ลูกสาวปู่วัง” ช่วงนี้ข้าพเจ้ากลับมาบ้านก็สวดมนต์บทของหลวงพ่อ และปฏิบัติธรรม หลวงพ่อบอกว่าวันธรรมดาต้องถือศีล ๕ วันพระต้องถือศีล ๘ ทุก ๆ อย่างเราต้องช่วยตัวเราเอง ทำให้ข้าพเจ้ามีความมุมานะพยายามทำเช่นนี้ทุกวันมิได้เว้น หลวงพ่อบอกว่าต้องทุก ๆ วัน นอกจากนั้นยังได้คำสอนจากท่านมาหลายอย่างเช่น เวลาจะให้ของใครต้องให้ของดี ๆ, อย่าใช้ความรุนแรงกับลูก, อย่าร้องไห้ให้ลูกเห็นเดี๋ยวลูกหมดกำลังใจ, ตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยงลูกให้ดีแล้วลูกเราจะดีเอง, อย่าประมาทนะ ความตายใกล้เข้ามาแล้ว, วันเกิดเราต้องเลี้ยงแม่ให้อิ่ม และอีกหลาย ๆ อย่าง พ่อแม่ของเรายังไม่เคยสอนละเอียดแบบนี้เลย แต่หลวงพ่อท่านสอนละเอียดมาก ข้าพเจ้าเอาสมุดไปจดระหว่างท่านเทศน์ แล้วกลับมาอ่าน ลึกซึ้งสุดที่จะเปรียบได้

ข้าพเจ้านั่งนับวันนับคืน จากเดือนเกือบปีแล้วที่สวดมนต์ และปฏิบัติธรรม ความทุกข์ก็ออกจากข้าพเจ้าไปทีละน้อย จนปัจจุบันข้าพเจ้าก็สบายใจขึ้นมาก ปัญหาต่าง ๆ ก็ค่อย ๆ แก้ไขได้ อยากจะบอกคุณลุงวัง น้ำดอกไม้ ว่า “หนูสบายใจขึ้นแล้วค่ะ” ท่านก็มาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เหลือคุณงามความดีไว้คู่กับวัดอัมพวัน ถ้าคุณลุงวังรู้ว่าในงานฌาปนกิจคุณลุงวัง ถึงแม้หลวงพ่อท่านจะอาพาธก็อุตส่าห์พูดออกเครื่องขยายเสียงว่าคุณลุงวังเป็นคนอารมณ์ดี มีเมตตาถึงตัวจะไปแต่ความดีเหลือไว้ “คุณลุงคะ หนูทราบแล้วค่ะว่าที่หลวงพ่อให้สวดมนต์และปฏิบัติธรรมนั้น ทำให้หนูสามารถแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ได้ด้วยปัญญา” ทำให้เกิดประโยชน์ดังนี้

๑. ลูกที่เคยไม่ยอมเรียนก็กลับมาเรียน (วิชาชีพ) อีกเพียงปีเดียวก็ใกล้จะจบ และเลิกคบกับเพื่อนที่ไม่ดี

๒. แม่สามีที่เคยมาว่าให้ช้ำใจ ก็ให้ความเมตตาเรามากขึ้น

๓. สามีเกิดความไม่สบายใจในบ้านไปกินเหล้า ติดนักร้อง หมอนวด มีหนี้สิน บัดนี้สามีก็ตังหน้าทำมาหากินแล้ว มีความรับผิดชอบต่อครอบครัวมากขึ้น

๔. ตอนนี้หนูมีกิจการเล็ก ๆ ส่วนตัว ที่ทำมาหากินตามความรู้ที่เรียนมาด้วยความถูกต้องแล้วค่ะ

ทั้งหมดนี้ นอกจากท่านเจ้าคุณหลวงพ่อพระราชสุทธิญาณมงคล และ คุณแม่ใหญ่แล้ว ขอกราบเท้าขอบพระคุณทุก ๆ คนในวัดอัมพวัน ตลอดจนพันเอกแสง สมบุญ พระคุณเจ้าที่มากับพันเอกแสง สมบุญ ในวันนั้นด้วย และคุณงามความดีนี้ขอน้อมเพื่อเป็นอนุสรณ์แด่คุณลุงวัง น้ำดอกไม้ ผู้มีพระคุณต่อข้าพเจ้า ผู้ที่ได้รับสมญานามว่า “ลูกสาวปู่วัง”

---------- จบ ----------