การปฏิบัติธรรมช่วยการศึกษาได้
ปรียา
เรืองทองดี
จากหนังสือ กฎแห่งกรรม
ธรรมปฏิบัติเล่มที่ ๑๑
พระราชสุทธิญาณมงคล
(หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม)
วัดอัมพวัน
สิงห์บุรี
กราบนมัสการหลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม
ดิฉัน
น.ส. ปรียา เรืองทองดี จบการศึกษจาก ร.ร.สองพี่น้องวิทยา จ.สุพรรณบุรี
และในปัจจุบันนี้กำลังศึกษาอยู่ที่ ม.ศิลปากร สาขาคณิตศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์
ดิฉันเคยมาปฏิบัติกรรมฐานที่วัดอัมพวันครั้งแรก
เมื่อดิฉันกำลังศึกษาอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔ ร.ร.สองพี่น้องวิทยา
จ.สุพรรณบุรี ตั้งแต่เกิดมาจนกระทั่งโตดิฉันไม่เคยรู้จักคำว่า กรรมฐาน และไม่เคยทราบว่ากรรมฐานเป็นอย่างไร
เคยเห็นการเดินจงกรมทางทีวี แต่ก็เพียงแค่ได้เห็นไม่เคยคิดที่จะนำมาปฏิบัติ
ดิฉันเริ่มรู้จักและทราบประวัติของ หลวงพ่อจรัญ จาก
ท่านอาจารย์ไชยสิทธิ์ ไกรคุณาศัย ผู้อำนวยการโรงเรียนสหวิทย์ อ.เมือง จ.สุพรรณบุรี
ซึ่งเปิดสอนในระดับ ปวช. และ ปวส. ตอนนั้นดิฉันเพิ่งสำเร็จการศึกษาระดับชั้น ม.ต้น
ท่านอาจารย์ไชยสิทธิ์มาแนะแนวการศึกษาต่อในระดับ ปวช.
ดิฉันได้ไปเข้าร่วมฟังการบรรยายด้วย
แต่ดิฉันก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ที่หัวข้อที่อาจารย์ไชยสิทธิ์มาแนะแนวนั้น ท่านได้เล่าเรื่องกฎแห่งกรรมและประวัติของหลวงพ่อ
เมื่อดิฉันได้ฟังประวัติและกฎแห่งกรรมของหลวงพ่อ
ดิฉันรู้สึกศรัทธาต่อองค์หลวงพ่อมาก ทั้ง ๆ
ที่ดิฉันไม่เคยพบและทราบประวัติหลวงพ่อมาก่อนเลย
ตลอดระยะเวลาการบรรยายและการแนะแนว
ดิฉันตั้งใจฟังตลอด ดิฉันรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณของท่านอาจารย์อย่างยิ่ง
ที่ทำให้ดิฉันได้รู้จักวัดอัมพวัน ตั้งใจว่าสักวันหนึ่งจะต้องสืบถามให้ได้ว่า
วัดอัมพวันและหลวงพ่ออยู่ ณ ที่ใด ต่อจากนั้นประมาณ ๒ อาทิตย์
ดิฉันได้ทราบข่าวจากท่านอาจารย์แนะแนว คือ ท่านอาจารย์วารี คชศิลา
ท่านได้มาชักชวนดิฉันและเพื่อน ๆ ให้ไปนั่งสมาธิปฏิบัติกรรมฐาน ณ วัดอัมพวัน
จ.สิงห์บุรี โดยการมาปฏิบัติกรรมฐานครั้งนี้ ได้รับความกรุณาจากคุณย่าของ นายเทอดศักดิ์
มั่นสวัสดิ์ ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมห้องของดิฉัน ท่านอาจารย์วารี คชศิลา
บอกว่าจะรับสมัครสมาชิกเฉพาะนักเรียน ม.๔ ม.๖ เท่านั้น
ขณะนั้นดิฉันเพิ่งเข้าเรียนในชัน ม.๔ จึงได้มีโอกาสมาปฏิบัติกรรมฐานกับเขาด้วย
ตอนแรกที่ตกลงใจมาปฏิบัติกรรมฐานนั้น
ก็ไม่ทราบมาก่อนว่าจะเป็นวัดเดียวกับที่ท่านอาจารย์ไชยสิทธิ์ เล่าให้ฟัง
แต่ตอนที่ดิฉันตัดสินใจมาก็มาตามเพื่อน สนุกตามเพื่อนเห็นเพื่อนมาก็อยากจะมาบ้าง
เพราะท่านอาจารย์วารี คชศิลา ท่านบอกว่าตอนกลับจากวัดอัมพวัน
ท่านจะพาไปเที่ยวกรุงเก่า (กรุงศรีอยุธยา) เพราะเป็นทางผ่านพอดี
ซึ่งดิฉันไม่เคยเห็นกรุงศรีอยุธยาเลย ก็อยากจะมาเที่ยวด้วย
เมื่อมาถึงวัดสิ่งแรกที่ดิฉันประทับใจมากก็คือบริเวณรอบ
ๆ วัดอัมพวัน ซึ่งปกคลุมไปด้วยต้นไม้และพันธุ์ไม้นานาชนิด บริเวณวัดนั้นร่มรื่นมาก
อากาศดี และที่ดิฉันประทับใจมาก ๆ ก็คือห้องน้ำ เพราะห้องน้ำที่วัดอัมพวันสะอาดมาก
ๆ จนอดสงสัยไม่ได้ว่าเหตุใดวัดของหลวงพ่อจึงมีห้องน้ำที่สะอาดมาก
เมื่อได้ฟังหลวงพ่อเทศน์และจากคำบอกเล่าของผู้ที่มาปฏิบัติกรรมฐานจึงได้ทราบว่า
การที่ห้องน้ำสะอาดก็เพราะหลวงพ่อได้บอกคาถาวิเศษให้กับสาธุชนว่า
ถ้าอยากจะให้ลูกฉลาดและปัญญาดีจะต้องขยันขัดห้องน้ำ เมื่อดิฉันทราบดังนี้แล้ว
เมื่อว่างจากการปฏิบัติกรรมฐานบนศาลา ดิฉันก็จะต้องรีบไปขัดห้องน้ำ
เพราะอยากมีปัญญาดีกับเขาบ้าง และก็จะไปกวาดลานวัดกับเพื่อน ๆ
ด้วยตลอดระยะเวลาที่ปฏิบัติกรรมฐาน ๕ วันนั้น
ดิฉันรู้สึกว่าตนเองได้ทำความดีและรู้สึกว่าจิตใจดีขึ้นมาก
ดังนั้นตั้งใจปฏิบัติอย่างเต็มที่ วันแรกที่ปฏิบัตินั้นดิฉันรู้สึกง่วงมาก ๆ
และรู้สึกเหมือนตัวเองถูกบังคับ และรู้สึกปวดเมื่อยมาก เนื่องจากดิฉันไม่เคยปฏิบัติมาก่อน
เมื่อนั่งกรรมฐานจึงง่วงและนั่งโยกไปโยกมา
ตอนนั้นโชคดีที่ครูสอนกรรมฐานคือแม่ชีอาซูจัง ชาวสิงคโปร์ ท่านสอนดีมาก
และการสวดมนต์ของแม่ชี ไพเราะจับใจมาก ๆ หลวงพ่อเล่าว่า
เมื่อแม่ชีอาซูจังมาประเทศไทยใหม่ ๆ ท่านพูดภาษาไทยไม่ได้เลย แต่เมื่อท่านมาบวชชี
ณ วัดอัมพวัน แม่ชีท่านสามารถปฏิบัติกรรมฐานได้ดี และพูดภาษาไทยได้
ดิฉันจึงคิดได้ว่าเราเป็นลูกของพระพุทธเจ้า
นับถือพระพุทธศาสนาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ กลับสวดมนต์ไม่เป็น ดิฉันจึงตั้งใจว่า
จะปฏิบัติกรรมฐานโดยการเดินจงกรม นั่งสมาธิ และคิดว่าจะนำมาปฏิบัติให้ต่อเนื่อง
และก็เกิดผลดีมาก การเรียนของดิฉันดีขึ้นมาก
เมื่อถึงเทศกาลปีใหม่ท่าน
อาจารย์วารี คชศิลา ได้มาชวนดิฉันให้ไปปฏิบัติกรรมฐานที่วัดอัมพวัน
ซึ่งวันที่ออกเดินทางนั้นเป็นวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่
ทางโรงเรียนของดิฉันจัดงานเลี้ยงให้กับนักเรียนได้สนุกสนานกัน
แต่ดิฉันเลือกที่จะมาปฏิบัติกรรมฐาน ณ วัดอัมพวัน นับว่าดิฉันและอาจารย์วารี
คชศิลา โชคดีมากที่ได้ฟังเทศน์จากหลวงพ่อจรัญ และได้มีโอกาสปฏิบัติกรรมฐานกันอีก
ดิฉันปฏิบัติได้ดี เมื่อมีอาการปวด ดิฉันก็ทำตามที่หลวงพ่อบอกให้กำหนดเวทนา
และเมื่อได้ยินเสียงหรือเกิดอาการใด ๆ ก็กำหนดตาม
ปรากฏว่าอาการปวดก็ทุเลาลงอย่างน่าอัศจรรย์
ตลอดระยะเวลาที่ปฏิบัตินั้น
ดิฉันมีความสุขใจมาก มันเป็นความสุขใจและความอิ่มใจที่ตลอดชีวิต
ดิฉันไม่เคยสัมผัสกับความสุขอย่างนี้เลย เป็นความสุขจากรสพระธรรม ไม่มียาพิษ
ใสสะอาดและบริสุทธิ์ผุดผ่อง
ตอนเช้าวันที่จะเดินทางกลับนั้น
ดิฉันได้ไปกราบสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของวัดอัมพวัน ซึ่งก็มีพระบรมรูปของรัชกาลที่ ๕
ช้างต้นมงคลชัย พระภูมิเจ้าที่ สมเด็จพระพุฒาจารย์โต
ได้อธิษฐานต่อสมเด็จพระพุฒาจารย์โต และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ รวมทั้งหลวงพ่อจรัญ
ฐิตธมฺโมว่า ขอให้ดิฉันได้มีโอกาสมาปฏิบัติกรรมฐาน ณ วัดอัมพวันแห่งนี้ทุก ๆ ปี
และก็คงจะเป็นบุญวาสนาของดิฉันที่เคยสร้างมาแต่อดีตชาติ
จึงส่งผลให้ดิฉันได้มีโอกาสมาปฏับัติกรรมฐาน ณ วัดอัมพวันทุก ๆ ปี
จนกระทั่งในปัจจุบันนี้ ถึงแม้จะต้องเรียนหนังสือ แต่เมื่อปิดเทอมดิฉันจะต้องหาโอกาสมาปฏิบัติกรรมฐานเสมอ
และทุก ๆ ครั้งที่ดิฉันตั้งใจจะมาวัดอัมพวันก็มิเคยมีอุปสรรคใด ๆ เลย
คุณแม่ก็อนุญาตและอนุโมทนาบุญกับดิฉันด้วย
แต่เมื่อดิฉันเรียนอยู่ชั้น
ม.๖ นั้น ดิฉันก็เริ่มสับสนและกังวลใจเป็นอย่างมาก
เพราะดิฉันกำลังจะจบการศึกษาอยู่แล้ว แต่ดิฉันก็ยังหาที่เรียนไม่ได้
ดิฉันสมัครสอบโควต้าและมีสิทธิ์สอบโควต้าแทบทุก ๆ
มหาวิทยาลัยที่ส่งมายังโรงเรียนของดิฉัน เนื่องจากดิฉันมีเกรดเฉลี่ยที่ดีมาตลอด
จึงมีสิทธิ์สอบ ดิฉันตั้งใจและอ่านหนังสืออย่างหนัก
เพื่อเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย ดิฉันหมดเงินค่าสมัครสอบค่ารถ
และค่ากินไปเกือบหนึ่งหมื่นบาท เพราะสมัครสอบหลายแห่งมาก เพื่อน ๆ
ของดิฉันซึ่งเรียนได้เกรดที่ค่อนข้างดีสอบได้ แต่ดิฉันก็ไม่มีที่ศึกษาต่อเลย
ดิฉันจึงกลุ้มใจมาก จึงไปดูหมอดูพระใกล้บ้าน
พระท่านก็บอกว่าจะสอบติดมหาวิทยาลัยได้ก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย ทำให้ดิฉันมีกำลังใจสู้ต่อ
จึงตั้งใจและขยันอ่านหนังสือและนอนดึก ๆ อ่านหนังสือดึก ๆ
อ่านหนังสืออย่างเดียวไปยอมไปเที่ยวไหนเลย
ตั้งใจว่าจะต้องพยายามสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้
และดิฉันก็สมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัยอีก ๒ ๓ แห่ง
แต่แล้วก็เป็นเช่นเดิม ดิฉันต้องนอนร้องไห้อีกตามเคย เพราะผลการสอบปรากฏว่าดิฉันสอบไม่ผ่านและแล้วก็เหลือเวลาอีก
๑ เดือนกว่า ๆ ก็จะถึงเวลาแห่งการสอบเข้ามหาวิทยาลัยปี พ.ศ. ๒๕๓๘
ขณะนั้นดิฉันจบการศึกษาชั้น ม.๖ พอดี ดิฉันหดหู่ใจมาก
เพราะกำลังใจทั้งหลายมันหมดไปแล้ว
จึงคิดว่าถ้าพยายามแล้วสอบเข้าไม่ได้ก็จะเรียนที่วิทยาลัยครูแทน
ดิฉันจึงไม่คิดจะสอบ Entrance แต่พอดีท่านอาจารย์ วารี คชศิลา
ซึ่งเป็นผู้ที่มีพระคุณอย่างสูงต่อชีวิตของดิฉัน
และให้การช่วยเหลือทั้งทางด้านการเงินและให้คำปรึกษาดุจมารดา
ขณะที่ดิฉันกำลังสับสนอยู่นั้น ท่านอาจารย์วารี ก็เข้ามาปลอบและให้กำลังใจบอกให้ดิฉันสู้
ดิฉันจึงตัดสินใจเสี่ยงสมัครสอบ Entrance แล้วดิฉันก็ตั้งใจอ่านหนังสืออย่างหนักอีก
แต่คราวนี้ไม่เคยคิดหวังเลยว่าจะสอบได้ แต่ก็พยายามอ่านหนังสือ
และเมื่อเหลือเวลาอีกประมาณ ๑ อาทิตย์ก่อนสอบ ดิฉันก็ยิ่งกระวนกระวาย
รู้สึกหงุดหงิดมาก จิตใจเป็นทุกข์ก็ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด
คิดแต่จะมาวัดอัมพวัน เมื่อมาบอกเรื่องนี้กับทางบ้าน พี่ ๆ
เขาก็บอกว่าอย่าไปเลยเพราะเหลือเวลาไม่มากน่าจะอ่านหนังสือให้เต็มที่จะดีกว่า
ดิฉันก็เลยบอกพี่สาวว่าอยากไปปฏิบัติกรรมฐานสัก ๗ วัน แล้วค่อยไปสอบ
เพราะเหลือเวลาอีก ๘ วัน
ดิฉันเดินทางมาวัดคนเดียว
ก่อนเดินทางก็ตั้งจิตอธิษฐานขอให้เดินทางปลอดภัย
ดิฉันตั้งใจปฏิบัติอย่างเต็มที่ตลอดระยะเวลา ๗ วัน
และยึดหลักพระกรรมฐานที่กล่าวว่า กินน้อย นอนน้อย พูดน้อย ทำความเพียรมาก
และดิฉันยังตั้งจิตอธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์และบารมีของหลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโมว่า
ถ้าดิฉันสอบเข้ามหาวิทยาลัยศิลปากรได้ จะขอมาปฏิบัติกรรมฐานที่วัดอัมพวันทุก ๆ ปี
อย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง จนกระทั่งร่างกายและสังขารจะมาไม่ไหว
และขอรับกรรมฐานมาปฏิบัติที่บ้านด้วย ดิฉันแผ่ส่วนกุศลให้กับบิดามารดา
ครูบาอาจารย์ ญาติมิตร เจ้ากรรมนายเวร และอโหสิกรรมให้กับทุก ๆ
คนที่เคยสร้างกรรมกันมาตั้งแต่อดีตชาติ จนถึงปัจจุบันชาติ
เมื่อกลับบ้าน
วันรุ่งขึ้นจึงเดินทางไปสอบ Entrance โดยการสอบครั้งนี้
ทางกระทรวงศึกษาจัดให้มีการสอบที่ศูนย์ต่างจังหวัดด้วย
โดยดิฉันได้ไปสอบที่ศูนย์สอบของมหาวิทยาลัยศิลปากร จ.นครปฐม และดิฉันได้พักกับเพื่อนอีก
๒ คน ซึ่งเป็นเพื่อนที่ดิฉันรักและสนิทสนมมาก และระหว่างการสอบในตอนเช้ามืด
วันแรกดิฉันก็ระลึกถึงหลวงพ่อจรัญ และปฏิบัติกรรมฐานโดยการเดินจงกรม
นั่งสมาธิอย่างที่เคยปฏิบัติที่วัดอัมพวัน
และเมื่อสอบเสร็จกลับมาพักที่หอพักของมหาวิทยาลัย ตอนกลางคืนดิฉันก็นั่งกรรมฐานเหมือนอย่างเดิม
ตอนนั้นดิฉันพักที่ ม.ศิลปากร แต่ไปสอบที่โรงเรียนศรีวิชัยวิทยา จ.นครปฐม
เมื่อดิฉันปฏิบัติกรรมฐานนั้น เพื่อน ๆ ที่โรงเรียนของดิฉัน ที่สมัครสอบ
Entrance ด้วยกัน เห็นดิฉันนั่งกรรมฐานเดินจงกรม ก็พากันหัวเราะ
เขาคงคิดว่าดิฉันอาการหนักเป็นบ้ากระมัง จะสอบตอนเช้าอยู่แล้วแต่กลับมานั่งกรรมฐาน
เขาคงจะไม่เชื่อและเห็นเป็นเรื่องตลก แต่ดิฉันก็ไม่สนใจ ทำเหมือนอย่างที่เคยกระทำ
จนกระทั่งสอบ Entrance เสร็จสิ้น และก็ทำตลอดมาเหมือนเดิม
เมื่อทำเสร็จแล้วรู้สึกสบายใจ จึงทำเรื่อย ๆ มา วันประกาศผลสอบดิฉันไม่กล้าที่จะไปดู
ปรากฏว่าท่านอาจารย์วารี ได้โทรมาบอกดิฉันว่าสอบได้ติดคณะวิทยาศาสตร์ ม.ศิลปากร
จ.นครปฐม ดิฉันดีใจมากจนน้ำตาไหล แทบจะไม่เชื่อหูตนเอง
เมื่อรู้ว่าสอบได้แน่นอน
ดิฉันตื่นเต้นมาก นอนไม่หลับนึกถึงแต่วัดอัมพวัน และหลวงพ่อจรัญที่ได้ชี้ทางสว่างแก่ดิฉัน
ทำให้ดิฉันมีสติและมีสมาธิในการสอบ ปัจจุบันนี้ดิฉันได้เข้าเรียน
เป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ ม.ศิลปากร สมดังความตั้งใจ ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างนี้
ดิฉันต้องขอยกความดีนี้ให้แก่หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม
และสุดท้ายนี้ดิฉันต้องกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์ไชยสิทธิ์ ไกรคุณาศัย
ที่เป็นผู้แนะนำให้ดิฉันรู้จักวัดอัมพวัน และขอขอบพระคุณท่านอาจารย์วารี คชศิลา
ที่เป็นผู้พาดิฉันมารู้จัก และพาดิฉันมาปฏิบัติกรรมฐาน
และขอขอบพระคุณคุณย่าของนายเทอดศักดิ์ มั่นสวัสดิ์
ที่กรุณาบริจาคเงินเป็นค่ารถทั้งขาไปและขากลับ พาพวกเรามาปฏิบัติกรรมฐาน ณ
วัดอัมพวัน สิงห์บุรี
และสุดท้ายนี้
ดิฉันขอให้สัจจะต่อหลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม ว่าดิฉันจะขอตั้งใจปฏิบัติกรรมฐาน
สวดมนต์และจะไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับวัดอัมพวัน
ขออำนาจแห่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายและคุณพระศรีรัตนตรัย
จงปกปักรักษาหลวงพ่ออันเป็นที่เคารพยิ่ง ให้มีพลานามัยที่แข็งแรง
และเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของผู้ทุกข์ยากตลอดไปเทอญ
นมัสการมาด้วยความเคารพเลื่อมใสอย่างยิ่ง
น.ส.
ปรียา เรืองทองดี
------------------------