ปาฏิหาริย์มีจริงหรือ
?
R11015
ดิฉันได้เข้ามาฝึกกรรมฐานที่วัดอัมพวัน
จ.สิงห์บุรีครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๔ โดยสำนักงานการประถมศึกษาแห่งชาติเป็นผู้จัด
ได้ส่งหนังสือเชิญไปตามโรงเรียนต่าง ๆ ทั่วประเทศ
มีผู้บริหารและคณะครูเข้าอบรมเป็นจำนวนมาก ต้องแบ่งเป็นรุ่น ๆ
ดิฉันได้อยู่รุ่นเดือนเมษายน ๒๕๓๔ เป็นเวลา ๗ วัน
ดิฉันต้องขอสารภาพว่าไม่ได้อะไรเลย
เนื่องจากไม่ได้ปฏิบัติตามที่หลวงพ่อสั่งสอนเสมอ ๆ ว่า ให้ทุกคน กินน้อย
พูดน้อย นอนน้อย ปฏิบัติมาก
ดิฉันและเพื่อนซึ่งพักอยู่ห้องเดียวกัน ๕ คน ปฏิบัติตรงกันข้ามทุกอย่าง ปี ๒๕๓๕
เพื่อนรักของดิฉันซึ่งสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ
ไม่สบายต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล ดิฉันไปนอนเฝ้าเพื่อน
เพื่อนของดิฉันบอกว่าอยากไปถือศีล ๓ วัน เพราะเคยตั้งใจไว้
ดิฉันจึงชวนให้ไปวัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี สัปดาห์ต่อมาดิฉันพาเพื่อน (บุญเรือน
ฉั่วตระกูล) ซึ่งไม่สบาย ปวดศีรษะมาก ไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันเป็นเวลา ๓ วัน
ครั้งนี้ดิฉันตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องปฏิบัติให้ได้ผลให้จงได้
ดิฉันและเพื่อนได้ปฏิบัติตามกฎของหลวงพ่อ กินน้อย พูดน้อย
นอนน้อย ปฏิบัติมาก เราสองคนปฏิบัติอย่างเคร่งครัด
ผลปรากฏว่า เมื่อครบ ๓ วัน อาการปวดศีรษะของเพื่อนดิฉันหายเป็นปลิดทิ้ง
ส่วนดิฉันได้ความสุขสงบอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน
ปี ๒๕๓๗
ช่วงปิดเทอมเมษายน เพื่อนครูที่โรงเรียน (เมธรี ดำรงมูล) บอกอยากไปถือศีล ๗ วัน
ดิฉันพามาที่วัดอัมพวัน บอกกับเพื่อนว่าต้องตั้งใจปฏิบัติอย่างจริงจังแล้วจะได้ผล
เพื่อนของดิฉันคนนี้มีความกังวลเรื่องลูกชาย จะสอบเรียนต่อ ม. ๑ กลัวจะเข้าไม่ได้
แต่เมื่อปฏิบัติอย่างจริงจังจนครบ ๗ วัน แล้วไปปฏิบัติต่อที่บ้านอีก
ผลปรากฏว่าลูกชายของเพื่อนสอบเข้าโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัยได้
สอบเข้าโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศิลปากรได้
สอบเข้าโรงเรียนสาธิตวิทยาลัยครูนครปฐมได้
ดิฉันดีใจกับความสำเร็จและความสมหลังของเพื่อน
ที่ลูกชายสอบเข้าเรียนโรงเรียนที่มีชื่อทุกแห่งได้ แล้วในปีต่อ ๆ มา ช่วยปิดเทอม
(เมษายน) ดิฉันจะมาปฏิบัติธรรมเป็นเวลา ๗ วันทุกปี
ในปี
๒๕๓๘ ดิฉันมีเรื่องทุกข์ใจมาก เกี่ยวกับหน้าที่การงานที่ปฏิบัติ
ดิฉันโทรศัพท์ขอความเมตตาจากหลวงพ่อ และถามหลวงพ่อว่าปาฏิหาริย์มีจริงหรือ
หลวงพ่อท่านตอบว่ามีจริง
ดิฉันเล่าความทุกข์ใจที่เกิดขึ้นให้ท่านฟังและขอบารมีหลวงพ่อช่วยแผ่เมตตาให้ดิฉันด้วย
หลวงพ่อท่านบอกให้สวดมนต์บทพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ บทพาหุง และอิติปิโส
แล้วแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวร หลวงพ่อก็จะแผ่เมตตาให้ด้วย
ดิฉันปฏิบัติตามที่หลวงพ่อท่านแนะนำ
โดยปฏิบัติอย่างจริงจัง ผลปรากฏว่าเรื่องร้ายกลายเป็นดีได้จริง ๆ
คนที่เคยเข้าใจผิดและผิดใจกับดิฉันกลับมาดีกับดิฉันอย่างไม่น่าเชื่อ แล้วเรื่องดี
ๆ ก็เข้ามาในชีวิตของดิฉัน โดยที่ดิฉันไม่ได้คาดคิดมาก่อน ในปี ๒๕๓๙
ดิฉันได้รับรางวัลครูผู้มีจริยธรรมดีเด่น จากสโมสรโรตารี่พระปฐมเจดีย์
สโมสรโรตารี่สนามจันทร์นครปฐม รางวัลครูจริยศึกษาดีเด่นระดับประถมศึกษา
และที่ปลื้มสุดชีวิตคือได้เข้าเฝ้าสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
เมื่อวันที่ ๑๗ มิถุนายน ๒๕๓๙
เข้ารับรางวับชนะเลิศโรงเรียนที่ส่งนักเรียนเข้าประกวดมารยาทไทยระดับประถมศึกษา
ประเภทหญิง ซึ่งธนาคารศรีนคร จำกัด (มหาชน) เป็นผู้จัด
และโรงเรียนของดิฉันยังได้รับการคัดเลือกจากธนาคารศรีนคร จำกัด (มหาชน) จัดครูและนักเรียนแสดง
มารยาทไทยในชีวิตประจำวัน
ทำวีดีทัศน์ถวายสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี นอกจากนี้ธนาคารศรีนคร
จำกัด (มหาชน) ยังแจกจ่ายเทปวีดีทัศน์ชุด มารยาทไทยในชีวิตประจำวัน
ให้กับโรงเรียนที่มีหนังสือขอไปเพื่อทำการสอนนักเรียนอีกด้วย
เมื่อวันที่
๓ ๔ เมษายน ๒๕๔๐ ดิฉันได้มาปฏิบัติธรรม ๗ วัน ที่วัดอัมพวันอีก
โชคดีเป็นของดิฉันที่ได้มีโอกาสได้กราบนมัสการหลวงพ่อที่กุฏิ วันที่ ๓ เมษายน ๒๕๔๐
เวลาบ่าย ๒ โมง วันนั้นญาติโยมเต็มกุฏิ หลายคนมีปัญหามาให้หลวงพ่อช่วยแก้ไขให้
รวมทั้งดิฉันด้วย ดิฉันกราบเรียนให้หลวงพ่อท่านทราบว่า ดิฉันกำลังทุกข์ใจว่า
เปิดเทอมปีการศึกษา ๒๕๔๐ ดิฉันจะไม่มีที่สอน
เพราะตึกที่สอนวิชาพระพุทธศาสนากำลังจะถูกรื้อ
อุปกรณ์การสอนในห้องไม่ทราบว่าจะไปเก็บไว้ที่ใด หลวงพ่อท่านบอกว่าทำใจให้สบายเถอะ
ตึกไม่ถูกรื้อหรอกไม่มีงบประมาณ ดิฉันก้มกราบท่านด้วยความดีใจและสำนึกในความเมตตาของท่าน
และวันนั้นหลวงพ่อท่านยังเมตตาให้คติสอนใจว่า ปรารถนาสิ่งใดในปฐพี เอาไมตรีแลกได้ดั่งใจจง ดิฉันน้อมรับและยังจดจำมาบอกเพื่อน ๆ
ที่โรงเรียนด้วย
เวลา
๑๘.๐๐ น. ของวันที่ ๓ เมษายน ๒๕๔๐ ดิฉันเข้าถือศีลที่อาคารคามวาสี และตั้งสัจจะว่าจะตั้งใจปฏิบัติให้เต็มเวลา
เต็มความสามารถ จะอดทนให้ถึงที่สุด และได้อธิษฐานจิตว่า เปิดเทอมปีการศึกษา ๒๕๔๐
ขอให้ห้องที่ดิฉันสอนนักเรียนได้อยู่เป็นปกติดังเดิม ดิฉันจะพยายามอุทิศ แรงกาย
แรงใจ ทุ่มเทให้กับนักเรียนจนสุดความสามารถ ขอบารมีหลวงพ่อจรัญและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ภายในวัดอัมพวันโปรดช่วยด้วยเถิด
ดิฉันปฏิบัติตามที่ให้สัจจะไว้ทุกประการ
ตลอดเวลา ๗ วัน กินน้อย พูดน้อย นอนน้อย ปฏิบัติมาก
และแล้ว ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นกับดิฉันอีก เมื่อเปิดเทอม ๑ พฤษภาคม ๒๕๔๐
ดิฉันได้รับคำยืนยันจากผู้บริหารโรงเรียนว่า ตึกที่ดิฉันสอยอยู่ยังไม่รื้อ
เพราะยังไม่มีงบประมาณ โอ! เหมือนกับที่หลวงพ่อพูดทุกประการ
ดิฉันเชื่อแล้วค่ะว่าปาฏิหาริย์มีจริง และเชื่อในวาจาสิทธิ์ของหลวงพ่อ
ท่านใดที่อ่านเรื่องของดิฉันแล้วยังไม่เชื่อ ท่านลองมาปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน
ให้ท่านตั้งใจปฏิบัติอย่างจริงจัง
แล้วท่านจะได้พบกับสิ่งแปลกใหม่ในชีวิตของท่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ชีวิตของท่านจะเป็นไปในทางที่ดีขึ้น เหมือนกับดิฉันที่ได้มาประสบกันตนเอง
สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง และปาฏิหาริย์ก็มีจริง ๆ ค่ะ ถ้าท่านไม่มาปฏิบัติเอง
แล้วท่านจะทราบได้อย่างไร ?
--------------------