มาปลูกกล้วยกินกล้วยช่วยชีวิต
ยืนหนอ...ยืนหนอ...อ๋อ...ยืนหนอ
รอแล้วรอ...ยืนหนอ...อ๋อ...ยืนหนอ
ยืนแล้วรอ...รอแล้วยืน...อ๋อ...ยืนหนอ
รอแล้วรอ...อ๋อ...ยืนหนอ...รอ...สติ
ขาสั่นสั่น...หวั่นหวั่นไหว...อะไรหนอ
ยืนแล้วรอ...รอแล้วยืน...ฟื้นสติ
ฉันจะเดินแล้วหนอ...สมาธิ
รีบมาซิ...เดินด้วยกัน...ในวันนี้
ยืน...ยืน...ยืนหนอ...อ๋อ...ยืนหนอ
สติล้อ...ยืนหนอ...
หนอ
รีบหนี
สติตาม...ยืนล้อ...ก็ราวี
สติดี...สติแตก...กระจุยกระจาย
เรียก
สติ มาสยบ สงบเงียบ
ดูเรียบเรียบ
แต่ยาก ลำบากหลาย
ยืนโอนเอน...โคลงเคลง...จนตาลาย
ยืนหนอ...คล้ายเสาหลัก
ปักขี้เลน
แค่ยืนหนอ...ก็แทบล้ม...จมลงปลัก
มักขลุกขลัก...เขระขระ...อย่างแสนเข็ญ
กว่าจะย่างซ้ายขวา...น้ำตากระเซ็น
มันลำเค็ญ
จริงหนอ...ยืนหนอ...เอย
พอยืนได้ใจก็ปลื้มลืมทุกข์เข็ญ
สติ
เผ่นอยากยืนอยู่เลยเฉย
ไม่อยากก้าวไม่อยากย่างทุกอย่างเลย
สติ เอ๋ย
กลับมาเถอะ...อย่าเลอะเลือน
รู้หนอ...รู้หนอ...พอ
ย่างก้าว
ทางสายยาวกว้างไกลนั้นไร้เพื่อน
ใจหวั่นหวั่นหวาดหวาดประสาทเตือน
เริ่มเลอะเลือนอีกแล้วหนอ...อ๋อ...อารมณ์
ขวาย่างหนอ...ซ้ายย่างตามไปสามก้าว
ร้อนผะผ่าว
ก้าวไว เกินใจข่ม
พอกลับหนอ...กลับหนอ...กลับซานซม
พาลจะล้มลงนอนด้วยอ่อนใจ
พอลงนั่งตามกำหนดของบทบาท
สติ ขาด
ตามต่อขอเริ่มใหม่
ค่อย
ค่อยยุบ...ค่อยค่อยพอง...ดูท้องไป
จำ หนอ
ไว้ให้แม่นเป็นแก่นธรรม
หายใจออกท้องแฟบว่า...ยุบหนอ...
ท้องไม่รอ...พองเป่งเบ่งน่าขำ
บอกให้พอง...มันกลับยุบ...ผลุบเข้ากรรม
ท้องเจ้ากรรม...ไม่เชื่อดูให้รู้ไป
แค่พองยุบ...ผลุบผลุบโผล่...โอ้โฮสนุก
นั่งนั่งลุก...ยืนยืน...เดิน
พอเพลินไฉน
แค่กำหนด
ยุบ-พอง ...ท้องกะใจ
วุ่นซะไม่...มีสติ...จะครองตน
กรรมฐาน
เรื่องกล้วยกล้วยเห็นด้วยไหม
ไม่ใช่...ลองทำดูจะรู้ผล
สามวันแรก...กินกล้วยดิบ...กระซิบตน
ห้าวันพ้น...กินกล้วยสุข...ทุกข์ค่อยคลาย
เรื่องกล้วยกล้วย...ช่วยกายจิตพิชิตโรค
บำบัดโศกทุกข์ภัยให้ห่างหาย
มาปลูกกล้วยกินกล้วย...เถิดหญิงชาย
ปลูกเป็นนายชีวิตพิชิตกรรม......
เรา ใช่ เรา
เมื่อมี
เรา ก็ต้องมีที่อิงเกาะ
จึงต้องเพาะความเป็น
เรา ทั้งเก่าใหม่
เรา
คนเดียวหรือสองคนเป็นต้นไป
เรา
แค่ไหน ก็ของ เรา ต้องเข้ากัน
เรา
จึงใหญ่เท่า เรา จะเฝ้านึก
เรา
จึงฝึกตัว เรา ให้เฝ้าฝัน
เรา
จึงกล้า เรา
จึงบ้าสู้ฝ่าฟัน
เพื่อ
เรา นั้นใหญ่ยิ่งกว่าสิ่งใด
เรา
ยิ่งใหญ่ เรา
ยิ่งทุกข์ทุกขณะ
เรา
ยิ่งละ เรา
ใหญ่ยิ่งกว่าสิ่งไหน
เรา ยิ่งวาง เรา
ยิ่งเห็นความเป็นไป
เรา
นี่ไซร้ใช่ เรา อย่าง เรา
คิด
เลิกยึด
เรา เกาะ เรา
ตาม เรา เถิด
เรา
อย่าเกิดความเป็น เรา
ตามเผาจิต
เรา
อย่าให้ความเป็น เรา เผาชีวิต
เรา
อย่าติดว่า เรา ใช่ เรา
เอย....
ดูง่ายง่ายแต่ก็ยากลำบากยิ่ง
จะรู้จริงก็ต้องฝึกใช่นึกฝัน
อารมณ์จิตดุจสายน้ำตามถาวัน
เหมือนใจฉันไหลนองสองฝั่งธาร
ไหลเรื่อยเรื่อยเฉื่อยฉิวลิ่วละล่อง
มันเที่ยวท่องเพลินใจในสงสาร
ปลาเป็น...
เป็นสติเข้าจัดการ
หยุดฟุ้งซ่านเหลิงกามตามอารมณ์
ขวัญเจ้าเอ๋ย...จงกลับมาสู่ขวัญ
อย่าเหหัน
ไถลไกล ให้ใจขม
รู้เถิดหนอ...เวลา...หาอาจม
มาห่อหุ้มจิตเราเข้าทุกที
ว่ายทวนกลับมาสู่ฝั่งของสังขาร
กรรมฐาน
จะช่วยใจให้สุขศรี
ยากเพื่อง่าย...ง่ายกลับยาก...ลำบากมี
ตรองดูซิ...เป็นปลาตาย...ง่ายนิดเดียว
****************