เศรษฐีเกิดเป็นลูกขอทาน

พระราชสุทธิญาณมงคล

R7010

กิรดังได้ยินมา เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเป็นเวลา ๓๐ กว่าปีแล้ว ตั้งแต่อาตมาอยู่วัดพรหมบุรีโน้น

มีเศรษฐีบ้านหนึ่ง สองสามีภรรยามีลูก ๕ คน มีนา ๓,๐๐๐ กว่าไร่ มีข้าวของเยอะ สอนลูกนักสอนลูกหนาว่า ขอทานมาอย่าให้มันนะ ตาดี หูดี เท้าดี มือดี อย่าไปให้มันกิน

บาตรก็ไม่อยากใส่ ขี้เหนียว ขี้ตืด ขี้ตัน สอนลูกสอนหลานตลอดมาว่า อย่าไปให้มันกินนะ อย่าไปใส่บาตรมัน เสียเงินเสียทอง เสียข้าวเสียของเสียเวลาเหลือเกิน

เราประกอบอาชีพการงานก็เหลือกินเหลือใช้ ไม่ต้องไปทำบุญไม่ต้องไปทำทาน สอนลูกอย่างนี้ตลอดมา ถ้าขอทานเข้าบ้านไล่แห่ไปหาเสือเหลืองเข้ามาเปลืองเวลา

ขอทานเข้าตามตรอกออกตามประตู ก็บอกว่า บ้านนี้ไม่ทำบุญ ไล่พระไปเลย ทำนองนี้เป็นต้น เดี๋ยวนี้ยังมีตระกูลหลานอยู่

เล่าให้โยมฟังเป็นเรื่องทรงจำใจดีกำหนดจดจำไว้ ขี้เหนียวอำนาจโลภะ ต้องเป็นเปรตแน่นอน ขอทานมาก็ไล่พระมาบิณฑบาตก็ไม่สนใจ ไม่อยากจะใส่บาตรแต่ประการใด

และสอนลูกทุกวัน อย่าไปทำบุญ อย่าไปทำทาน ขอทานมาไล่แห่มันไป พวกขี้เกียจหากิน ขี้เกียจประกอบอาชีพการงาน

ในเวลากาลต่อมา เศรษฐีบ้านนั้นก็แบ่งสมบัติให้ลูกไปทั้ง ๕ คน และยังฝังทรัพย์สมบัติไว้อีกมากมายที่โคกยายมอญ เลยวัดมะปรางไป (อยู่ทางทิศตะวันออกของวัดอัมพวัน)

ฝังไว้หลังบ้านเขา มีทั้งเงินกลม เงินบาท ทองเอี้ยวมากมาย

ต่อมาทั้งพ่อทั้งแม่ตาย แม่ตายก่อน ตายแล้วไม่ทราบว่าไปเกิดที่ไหน แต่เศรษฐีที่เป็นพ่อไปเกิดเป็นลูกขอทาน เป็นลูกขอทานตัวเล็ก ๆ ถือขันไปขอบ้านนี้บ้านนั้นเรื่อยไป

ลูกขอทานอยู่ที่บ้านห้วยแสลง ก็เดินมาขอทาน เข้าไปในบ้านของตัวเอง เกิดรำลึกชาติได้ เนื่องจากมาขอ ลูกก็ไล่แห่ ขับให้สุนัขไล่กัดออกจากบ้านไป นั่นแหละเกลียดขอทานเลยไปเกิดเป็นลูกขอทาน

ลูกขอทานก็ขอทานไปทั่ว ๆ ไป มากับพ่อแม่ขอทาน ตอนนั้นเป็นเด็กอายุประมาณ ๑๔ ขวบ เมื่อรำลึกชาติได้ จึงได้บอกกับลูกเศรษฐีไว้ว่า

“เราได้ฝังทรัพย์สมบัติไว้ที่โคกยายมอญ ขอให้เจ้าไปขุด บ้านนี้เขาก็ไม่เชื่อว่า พ่อเขาจะไปเกิดเป็นลูกขอทาน

ในที่สุด เมื่อขุดก็ได้ทรัพย์สมบัติตามนั้น อาตมายังขอเขามาเมื่อตอนที่ยังไม่ได้บวช เอามาไว้เป็นตัวอย่าง

นี่แหละญาติโยมทั้งหลายเอ๋ย เป็นตัวอย่างได้ดีมาก สอนลูกไม่ให้ทำทาน ฝังทรัพย์สมบัติไว้ เลยตัวเองตายไปเกิดเป็นลูกขอทาน

เมื่อขุดทรัพย์สมบัติได้ เขาก็ให้ทานโดยที่บอกทรัพย์ให้เขา และ ตัวเองก็ต้องไปขอทานจนกระทั่งตายข้างทางเดิน ไปเป็นลมตายที่บางขาม เลยวัดไรไปหน่อย นี่เหตุการณ์เกิดขึ้นตอนที่อาตมายังไม่ได้บวช

นี่เล่าให้โยมฟัง เล่าต่อให้ลูกหลานฟังมาหลายรายแล้ว อย่าลืมนะ ยังมีอยู่ที่จะตายเป็นลูกขอทานกันต่อไป

มีทรัพย์สินเงินทองมากมายก่ายกองฝังไว้ แต่แล้วก็ต้องตายไปเกิดเป็นลูกขอทาน และขอทานจนกระทั่งตายข้างถนน ทรัพย์สินเงินทองไม่ได้เลย น่าอนาถใจ อาตมาเป็นผู้รู้ เพราะหาบของไปขายที่บางขาม เคยไปขอเขามา เอามาดูตัวอย่าง เดี๋ยวนี้ยังอยู่ด้วย

เดี๋ยวนี้โคกยายมอญ โคกกระเหรี่ยงที่เขาฝังทรัพย์ไว้ กลายเป็นถนนหนทางไปหมดแล้ว

อันนี้มีเหตุผลหลายประการ อำนาจโทสะ ไม่พอใจคนโน้น คนนี้ ตายขณะนั้นลงนรกไปเลย ทำบุญทอดกฐินกี่โครมก็ช่วยไม่ได้ สร้างศาลาไว้กี่หลัง ตั้งใจจะเป็นพระอินทร์ ตั้งใจจะเป็นเอกอัครมเหสีของจักรินเทวราช ยกช่อฟ้าหน้าบัน ก็ต้องลงนรกไป ผิดหวังแน่นอน ด้วยอำนาจโทสะ

อำนาจโมหะ ตายไปคิดว่าจะเป็นบัณฑิต จะได้ปริญญาโทเอก กลับไปเป็นสัตว์เดรัจฉาน หาสติปัญญาไม่ได้ ตายจากสัตว์เดรัจฉานมาเป็นมนุษย์ เรียนหนังสือก็ไม่ได้ ได้อย่างดีก็แค่ป.๔ อย่างนี้นะ อย่าทำอารมณ์อย่างนั้นเลย แก้ปัญหาปัจจุบันเสียให้ได้ทันท่วงที ไม่รอรีแต่ประการใด

อาตมาขอสรุปอายตนะ วิธีปฏิบัติขอแก้ปัญหาปัจจุบันให้ได้ สมความปรารถนา และญาติโยมเอ๋ย ขอทานเข้าบ้านอย่าไล่อย่างหมูหมานะ ถ้าไม่ทำก็นิ่งมันซะ ถ้าจะทำก็ทำไป

ขอสรุปรายการไว้เพียงเท่านี้ ขออนุโมทนาสาธุการ ขอบุญกุศลที่ท่านทั้งหลาย ได้บำเพ็ญมาแล้วทุกประการ จงมีแต่ความสุขความเจริญ และตัดกิเลสตัณหาทั้งหลายโดยตั้งใจกำหนด ใช้สติปัญญายับยั้ง สามารถขจัดปัญหา แก้ความชั่วออกจากตัวได้ และเดินทางกันต่อไป ข้ามฝั่งฟากถึงพระนิพพานโดยทั่วหน้ากัน ณ โอกาสบัดนี้เทอญ

----------- จบ -----------