เมื่อรู้ว่าจะตาย
พรสมบัติ ปัทมากรโกมล
๑. ลูกชายที่ได้ออกจากบ้านไปนานถึง ๑๑ ปี ก็ได้กลับมาบ้าน มาขอโทษพ่อก่อนที่พ่อจะเสียชีวิต คำอโหสิกรรมของหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์มาก
๒. พี่ ๆ น้อง ๆ ที่เข้าใจผิดกันได้กลับมาคืนดีกันหมด ทั้ง ๆ ที่เขาไม่เคยสนใจต่อพี่ชายเลยในขณะที่ป่วย
สามีของดิฉันเคารพรักและนับถือหลวงพ่อมาก จะไปที่ไหนพบใครก็จะเล่าแต่เรื่องหลวงพ่อ ธรรมะของหลวงพ่อมีแต่ของจริง วัดของหลวงพ่อสะดวกสบายอาหารการกิน ที่พักอาศัย ไม่มีวัดไหนทำได้อย่างหลวงพ่อ บอกพี่น้องชาวบุรีรัมย์ไปดูวัดอัมพวันของหลวงพ่อจรัญ
ต่อมาอาการป่วยของสามีดิฉันทรุดหนักลง เขาบอกว่า ฉันอยู่ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว ถ้าฉันตายให้ตั้งศพศวด ๓ วันแล้วเผาเลย เผาแล้วให้นำกระดูกไปลอยน้ำที่วัดอัมพวัน
ก่อนตายลูก ๆอยู่กันพร้อมหน้า สามีดิฉันได้กำหนดจิตเอง หายใจยาว ๒ ครั้ง แล้วก็หมดลมไปโดยอาการสงบ ใบหน้าอิ่ม ดิฉันได้เขียนหนังสือใส่ปากของผู้ตายว่า จิ เจ รุ ณิ จบชีวิตเมื่อวันที่ ๓๑กรกฎาคม ๒๕๓๖
ดิฉันและลูก ๆ จัดการศพตามความประสงค์ของผู้ตายทุกประการ เมื่อทำบุญครบ ๑๐๐ วัน ที่วัดกลาง จ.บุรีรัมย์ ได้นิมนต์หลวงพ่อจรัญไปเทศน์
ดิฉันปลาบปลื้มใจมากที่สุด ที่หลวงพ่อได้ให้ความเมตตากรุณาแก่ครอบครัวของดิฉัน บั้นปลายชีวิตของดิฉันคงได้มีโอกาสมารับใช้ตอบแทนบุญคุณของหลวงพ่อและทุกคน ณ วัดอำพวันแห่งนี้
พรสมบัติ ปัทมากรโกมล
๙ มกราคม ๒๕๓๖