บารมีหลวงพ่อ พระราชสุทธิญาณมงคล

แห่งวัดอัมพวัน

นางกอบกูล ทองไชย

จากหนังสือ กฎแห่งกรรม – ธรรมปฏิบัติ เล่มที่ ๘

พระราชสุทธิญาณมงคล (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม)

วัดอัมพวัน สิงห์บุรี

R8014

ดิฉันนางกอบกูล ทองไชย เป็นผู้หนึ่งที่เคยมีนิสัยโมโหร้าย โหดเหี้ยม ไม่กลัวบาปกรรม เป็ดไก่เลี้ยงไว้ เชือดคอเป็นอาหารอย่างหน้าตาเฉย สุนัขที่เข้าไปรบกวนเป็ดไก่ในเล้า ยิงเปรี้ยงอย่างไม่สะทกสะท้าน ใคร ๆ อย่าคิดรังแก เพราะในชีวิตไม่เคยยอมใครเด็ดขาด เรียกว่า “กัดไม่ปล่อย”

ข่าวการตายแล้วฟื้นของพันเอกเสนาะ จินตรัตน์ แล้วมาเล่าเรื่องราวของบาปบุญ ได้ทำให้ดิฉันหยุดคิด รู้สึกกลับบาป แต่ยังไม่พบแนวทางไปสู่ความสว่าง

วันที่ ๙ – ๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๕ สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ (สปช.) จัดอบรมการปฏิบัติธรรมสำหรับผู้บริหารของโรงเรียนประถมศึกษา สามีและดิฉันมีโอกาสได้รับการคัดเลือกให้เข้ารับการอบรมพร้อมกัน

เราสองคนจึงได้มุ่งหน้าไปยังวัดอัมพวัน ซึ่งแน่นอนที่สุดจะต้องว้าวุ่นไหนจะห่วงบ้าน ห่วงลูก ในการอบรมครั้งนั้นมี คุณแม่สิริ กรินชัย และคณะเป็นวิทยากร หลักสูตรการอบรมมีการเดินจงกรมและนั่งสมาธิ ดิฉันงุนงงมากเบื่อหน่าย เห็นเป็นเรื่องไร้สาระ งมงาย มองไม่เห็นแนวทางที่จะพ้นทุกข์ได้เลย แต่แล้วในตอนเย็นของวันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๕ ดิฉันได้รู้รสพระธรรม ซึ่งเรียกว่า เป็นครั้งแรกในชีวิต เลยทีเดียว หลวงพ่อได้เมตตาเทศน์ ให้ผู้เข้ารับการอบรมเป็นเวลาเกือบ ๓ ชั่วโมง การเทศน์หลวงพ่ออยู่ในท่าสำรวมไม่ขยับเขยื้อนเปลี่ยนท่าแต่ประการใด ทุกคนเงียบกริบ ราวกับถูกสะกดจิต จะมีก็เสียงหัวเราะชอบใจสลับสับเปลี่ยนเป็นครั้งคราว ธรรมะของหลวงพ่อลึกซึ้งและกินใจมาก ดิฉันน้ำตาร่วง จิตสำนึกบอกว่าได้พบพระแล้ว

เรื่องของความศรัทธาห้ามกันไม่ได้ ปิดภาคเรียน ลูกชายคนเดียวของดิฉันก็ได้เข้าบวชในโครงการบวชเณรภาคฤดูร้อนของวัดอัมพวันร่วมกับยุวพุทธิกสมาคมฯ หลวงพี่พิเชษฐ์ให้ความอนุเคราะห์อย่างดี ครอบครัวของเราศรัทธาและไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันอยู่เป็นเนืองนิตย์ ที่ขาดไม่ได้คือ วันที่ ๑๕ สิงหาคมของทุกปี ด้วยความศรัทธาและแน่วแน่ในทางปฏิบัติของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชสุทธิญาณมงคล คราวใดเมื่อเกิดเหตุเภทภัย ก็จะได้รับการขจัดปัดเป่าจากร้ายกลายเป็นดี หรือลดความรุนแรงลงบ้าง คำแนะนำของหลวงพ่อคือ ให้สวดมนต์ชัยมงคลคาถา หรือ บทพาหุงมหาการุณิโก แล้ว สวดพระพุทธคุณเท่าอายุบวกหนึ่ง แผ่เมตตา และสวดคาถาชนะมาร เดินจงกรม และ นั่งสมาธิอย่างละ ๑ ชั่วโมงปฏิบัติทุกวัน ปรากฏว่า ได้เกิดเหตุการณ์ต่าง ๆ ขึ้นกับดิฉัน ซึ่งจะขอนำมากล่าวในบางส่วนดังนี้

๑. ดิฉันมีปัญหาเกี่ยวกับมดลูกมาเป็นเวลานานแล้ว ประจำเดือนผิดปกติ ตรวจรักษาที่โรงพยาบาลยโสธร แพทย์บอกว่าเป็นมดลูกโต ต้องรักษาโดยผ่าตัด ดิฉันไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลราชวิถี มีอยู่ครั้งหนึ่งที่หมดต้องขูดมดลูกสด ๆ โดยไม่ใช้ยาหรือยาสลบเลย ดิฉันระลึกถึงหลวงพ่อและกำหนดพองหนอ ยุบหนอ เกิดความรู้สึกชาไปทั้งตัว ปัจจุบันนี้ปกติดีทุกอย่าง

๒. แคล้วคลาดจากอุบัติเหตุ เมื่อคราวที่ไปรับลูกชายซึ่งบวชครบกำหนดสึกที่วัดอัมพวัน ดิฉันทำหน้าที่ขับรถ เวลานั้นประมาณ ๐๑.๐๐ น. สามีนอนพักที่ท้ายรถ ในความรู้สึกของดิฉัน คล้ายกับเป็นเสียงเฮลิคอปเตอร์จะลงที่รถ ก็บอกกับเพื่อนที่ไปด้วยว่า ฮ. จะลง เพื่อนก็บอกว่าเป็นลักษณะของคลื่นถนน (เพื่อนที่ไปด้วยคือ อาจารย์สุวารี จิตตยโสธร) เสียงทุบรถด้านหลังบอกว่ายางระเบิด เมื่อดูสภาพล้อระเบิดทุกคนก็งง รอดราวปาฏิหาริย์

เมื่อวันที่ ๑๘ กรกฎาคม ๒๕๓๖ ก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้นอีก ที่สี่แยกในเมือง

ยโสธร สามีพร้อมกับดิฉันได้ขับรถไปกำลังจะผ่านสี่แยกดังกล่าว ก็มีนางสาวยุภา ปิยะมาตย์ ขับรถมอเตอร์ไซด์ซ้อนมากับเพื่อนด้วยความเร็วสูง ประจวบเหมาะกับที่รถดิฉันโผล่ออกไป แกตกใจกลัวหักหลบ รถล้มอย่างแรง พอดีกับรถสิบล้อสวนมา ตัวนางสาวยุภา ปิยะมาตย์ตกอยู่ใต้ท้องรถสิบล้อ ส่วนเพื่อนของเธออยู่ตรงล้อพอดี ดิฉันเห็นภาพคนยืนดูอยู่เต็มถนน หลังจากนั้นก็งงไปเลยนั่งนิ่งอยู่ในรถ ทำอะไรไม่ถูกเพราะมั่นใจว่าสามีเป็นคนขับรถชนคนแล้ว ได้สติเมื่อได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งตะโกนว่าอย่าถอย ดิฉันก็ตะโกนว่า “อย่าถอย” ตอนนั้นรถสิบล้อกำลังจะถอยเพื่อให้เก็บศพเด็กสาว ๒ คนแน่นิ่ง ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์นึกว่าไม่รอดแน่ทั้งสองคนเลย ดิฉันเป็นคนแรกที่วิ่งไปช่วยเมื่อได้สติ และนำส่งโรงพยาบาลยโสธรรวมแพทย์ ได้รับความอนุเคราะห์เป็นอย่างดีจากนายแพทย์สุทธิชัย จันทร์อารักษ์ ผู้อำนวยการ และ คุณพรรณทิพย์ จันทร์อารักษ์ ผู้จัดการของโรงพยาบาล เด็ก ๒ คนนั้นไม่มีบาดแผลใด ๆ เพียงแต่หัวโน ดิฉันติดสติกเกอร์รูปหลวงพ่อที่หน้ารถ ต้องเป็นปาฏิหาริย์หลวงพ่อที่ผลักออกจากรถดิฉันแล้วตามคุ้มครองเด็กสาว ๒ คนนั้นอย่างแน่นอน

๓. ดิฉันมีความทุกข์ใจมากและได้เขียนจดหมายถึงหลวงพ่อ เพื่อขอพึ่งเมตตาบารมีของพระเดชพระคุณท่าน และหลวงพ่อได้เมตตาตอบจดหมาย ดิฉันซึ้งในเมตตาบารมีที่หลวงพ่อให้แก่ครอบครัวเรา ต่อมาในวันที่ ๑๐ ธันวาคม ๒๕๓๕ ก็เกิดปาฏิหาริย์ขึ้นที่ห้องพระของดิฉัน เวลา ๐๒.๐๐ น. ดิฉันลืมตาตื่นขึ้นมองเพดานบ้านเห็นแสงสว่างที่เพดาน สามีหลับอยู่ ปรากฏว่าที่ห้องพระ เทียนจุดสว่างอยู่ ๒ เล่ม ต้องเป็นปาฏิหาริย์หลวงพ่ออย่างแน่นอน เพราะก่อนนอนและหลังสวดมนต์แล้วพวกเราดับเรียบร้อยทุกครั้ง

๔. เมื่อวันที่ ๒๒ ธันวาคม ๒๕๓๕ ดิฉันได้ย้ายมาดำรงตำแหน่งครูใหญ่โรงเรียนบ้านหนองหอย สปอ.เมือง สปจ.ยโสธร โรงเรียนตั้งอยู่ฝั่งแม่น้ำชี ในฤดูฝนน้ำหลากน้ำท่วมต้องเดินทางโดยทางเรือ ลำบากและเสี่ยงต่ออันตรายจากเรือล่มอย่างยิ่ง ดิฉันสวดมนต์ภาวนาขอให้พ้นทุกข์และขอให้หลวงพ่อคุ้มครองด้วยเถิด ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นอีกแล้ว อย่างไม่มีคาดคิด อาจารย์สำอาง สามาอาพัฒน์ ครูใหญ่โรงเรียนบ้านหนองแฝก สปอ.เมืองยโสธร ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ติดชานเมืองสะดวกสบายทุกอย่าง และที่บ้านหนองแฝกคือที่ตั้งครอบครัวท่าน ท่านมาที่บ้านดิฉันและขอย้ายสับเปลี่ยนกัน ดิฉันไม่ขัดศรัทธา และได้บอกกับท่านว่าท่านมีบุญคุณมากที่เมตตาให้มาอยู่ในที่สะดวกสบาย และบอกกับท่านว่าไม่ได้ยึดถือยึดมั่น เมื่อมีความต้องการที่มาอยู่ที่โรงเรียนบ้านหนองแฝก ก็ขอให้บอกยินดีจะสับเปลี่ยนให้ เมื่อวันที่ ๒๒ ธันวาคม ๒๕๓๖ ดิฉันมาดำรงตำแหน่งครูใหญ่โรงเรียนบ้านหนองแฝก ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือด้วยดีจากคณะครูทุกคนรวมทั้งผู้ปกครอง ทั้งยังมีผู้มีจิตศรัทธาบริจาคตู้เย็น พัดลม สร้างถนนหนทางให้และอีกมากมาย ที่ขาดไม่ได้คือการบริจาคอาหารกลางวันสำหรับเด็กนักเรียน ซึ่งเด็ก ๆ ก็น่ารัก รู้จักการแผ่เมตตาให้แก่ผู้บริจาคและผู้บริการทุกท่าน หลวงพ่อพร่ำสอนเสมอว่า “จิตเป็นกุศล จิตสบาย อุดมการณ์เกิดขึ้นมีสติครบ รับรองนึกเงินได้เงิน นึกทองทองไหลมา หลวงพ่อได้เมตตาบอกคาถาเงินงอกไว้ว่า “วิระทะโย วิระโคนายัง”

พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชสุทธิญาณมงคล คือผู้ส่องทางสว่าง ธรรมะที่หลวงพ่อได้เมตตาสอนยังก้อง และซึ่งใจตลอดเวลา

“ไม่เคยทุกข์หรือจะรู้สุข”

“ไม่เคยจนหรือจะรู้รวย”

“ไม่เคยชั่วหรือจะรู้ดี”

“อย่าประมาท”

หลวงพ่อบอกว่า อย่าประมาท เพราะในสังคมปัจจุบันมันวิกฤตมาก ผู้มีสติปัญญาต้องรู้จักการวิเคราะห์ด้วยสติปัญญา ไม่ต้องพึ่งหมอดู ไม่ต้องไปสะเดาะเคราะห์ ต้องแก้กรรมด้วยตนเอง ผู้ปฏิบัติจะดูตัวเองออก บอกตัวเองได้ ใช้ตัวเองเป็น ช่วยตัวเองให้ได้ ๘๐% อีก ๒๐% หลวงพ่อช่วยได้

ชีวิตในปัจจุบันของดิฉัน ได้รับการขัดเกลาบ้างแล้ว ไม่ถือเขาถือเรา จะให้ความเมตตาแบเพื่อนมนุษย์และสรรพสัตว์ เชื่อกฎแห่งกรรม กลัวบาป เชื่อบาปบุญคุณโทษ ไม่ยึดมั่นถือมั่น อะไรจะเกิดก็เกิด จะให้อภัย จะไม่ก่อกรรมสร้างเวรกับใคร ๆ อีกต่อไป จะใช้หนี้กรรมที่เคยสร้างเวรให้หมด ๆ ไป จะขอยึดพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชสุทธิญาณมงคล เป็นที่พึ่งตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่

ขออำนาจบารมีของพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่มีอยู่ จงช่วยอภิบาลปกป้องคุ้มครอง พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชสุทธิญาณมงคล แห่งวัดอัมพวัน จงมีสุขภาพแข็งแรง อายุยืนนานตราบเท่านานแสนนานด้วยเทอญ