กรรมฐานช่วยลูกแม่

จันทร์เพชร เอี่ยมเยี่ยมเจริญ

V09002

ข้าพเจ้ามีบุตรชายชื่อ นายเกียรติชาย เอี่ยมเยี่ยมเจริญ ประสบการณ์ที่ข้าพเจ้าเขียนขึ้นมานี้เพื่อเป็นอุทาหรณ์ แก่เพื่อนพุทธศาสนิกชน เป็นคติแก่ครอบครัวของท่านที่มีปัญหา ดังเช่นครอบครัวของข้าพเจ้า และเป็นสักขีพยานว่า การปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง และต่อเนื่อง สามารถแก้ไขกฎแห่งกรรมได้ ดังเช่นพระเดชพระคุณพระราชสุทธิญาณมงคล ท่านได้กล่าวเตือน อบรมสั่งสอนแก่อุบาสกอุบาสิกาเป็นนิจศีล

ลูกโจ้ เป็นชื่อที่ดิฉันเรียกบุตรชายมาตั้งแต่เขาเกิด ลูกโจ้เมื่อยังเด็ก เป็นคนน่ารัก นิสัยร่าเริง มีความกตัญญู เป็นเด็กตัวอย่างของหมู่บ้านนั้น เขาเป็นลูกชายคนเดียวของดิฉัน และเป็นความหวังทั้งหมดที่เราสองคนสามีภรรยาหมายมั่น และภูมิใจว่าลูกชายจะต้องเป็นคนดีตลอดไป แต่แล้วสัจธรรมความไม่เที่ยงแท้ก็เกิดขึ้นกับครอบครัวของดิฉัน เมื่อลูกเริ่มโต ก็เริ่มเกเร ทั้งนี้คงเป็นเพราะพ่อของเขาและดิฉันต้องเริ่มใช้หนี้กรรม

ลูกโจ้เริ่มเกเรทุกอย่าง ทั้งนี้ตลอดเวลาเราพ่อแม่ไม่เคยทอดทิ้ง แต่ก็ไม่สามารถหยุดกฎแห่งกรรมได้ ต้องทนจำยอมใช้หนี้กรรมที่แสนทุกข์ทรมานจากการกระทำของลูกอย่างแสนสาหัส ไม่มีทุกข์อะไรที่จะยิ่งใหญ่เท่ากับทุกข์เรื่องของลูก

ลูกโจ้พอมีอายุได้ ๑๕ ปี ก็เริ่มดมกาว ทินเน่อร์ และกินยูน็อคติน หรือเหล้าแห้ง สูบกัญชา ลูกโจ้ลองทุกอย่าง และติดอย่างงอมแงม จนถึงขั้นหนีออกจากบ้าน ไปใช้ชีวิตอิสระกับกลุ่มเพื่อนของเขา ซึ่งเป็นกลุ่มที่เบียดเบียนชาวบ้านทุกรูปแบบ ในช่วงเวลานั้น เราสองคนพ่อแม่ได้แต่หวังว่าลูกเราต้องไม่เลวไปตลอด เพราะในตระกูลของเราไม่มีใครประพฤติเช่นนี้ แต่ดูเหมือนว่านับวันความหวังนั้นก็ยิ่งเลื่อนลอยริบหรี่เหลือเกิน นับวันลูกยิ่งประพฤติไม่ดีมากขึ้นหลายรูปแบบ จนท้ายสุดก็ถึงขั้นสูบเฮโรอีน เมื่อถึงขั้นนี้แล้ว ความหวังทั้งมวลของดิฉันดับสลายสิ้น ได้แต่ทดท้อคิดไปว่า กรรมของเราอย่างแน่แท้

ในช่วงนี้ดิฉันก็ได้รับรู้เรื่องการปฏิบัติธรรมจากวัดอัมพวัน โดยปกติดิฉันกับพ่อของเขาเป็นนักปฏิบัติและสนใจต่อการศึกษาธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นทุนอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่มีครูบาอาจารย์ที่จะชี้แนวทางที่ถูกต้องก็เลยทำไปเบื่อไป ทำบ้างหยุดบ้าง เหมือนดังที่หลวงพ่อท่านว่า ศรัทธาหัวเต่า แต่สำหรับคราวนี้เห็นผลกรรมจากการกระทำของลูกสร้างความทุกข์ทรมานให้เราอย่างชัดเจน เมื่อทุกข์มีมากก็หันมาหาที่พึ่ง คือ การปฏิบัติธรรม และคงเป็นบุญเก่าที่ทำให้ดิฉันได้พบกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน

ดิฉันเข้ากรรมฐานเป็นเวลา ๗ วัน ซึ่งในช่วงที่เข้าปฏิบัติจะตรงกับกลางพรรษาปี ๒๕๓๖ และเมื่อปฏิบัติที่วัดเสร็จก็จะกลับไปปฏิบัติที่บ้านบ้างไม่ปฏิบัติบ้าง เพราะปัญหาต่าง ๆ จนกระทั่งเกิดศูนย์ปฏิบัติธรรมสวนเวฬุวัน เป็นสาขาที่ ๑ ของวัดอัมพวันขึ้นที่จังหวัดขอนแก่น ซึ่งเป็นจังหวัดที่ดิฉันได้อาศัยอยู่ จึงเป็นโอกาสอันดีที่ทำให้ดิฉันและสามีสามารถปฏิบัติธรรมได้อย่างต่อเนื่อง และถูกต้องตามแนวทางการสอนของหลวงพ่อจรัญ

ดิฉันใช้เวลาที่เหลือจากการประกอบอาชีพ ทุ่มเททั้งแรงกาย คือ ช่วยพัฒนาศูนย์ และพัฒนาแรงใจในการปฏิบัติอย่างเข้มแข็ง ทังการทำวัตร สวดมนต์ ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน และเมื่อเสร็จสิ้นการปฏิบัติ เราทั้งสองก็จะช่วยกันแผ่เมตตาให้กับลูกโจ้เป็นประจำ

ถึงแม้ความหวังที่จะได้ลูกชายคนเดิมของดิฉันจะไม่มีอีกแล้ว แต่ด้วยความเป็นแม่ก็ยังหวังว่าจะช่วยให้ลูกได้มีกุศลติดตามไปเกิดใหม่ในภพภูมิที่ดีกว่านี้ จึงตั้งจิตอธิษฐานเป็นประจำว่า “ถ้าลูกแม่หลุดพ้นไปจากโลกนี้แล้ว ขอให้ลูกได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดีกว่านี้ ขออย่าได้เกิดมาเป็นคนเช่นนี้อีกเลย” ดิฉันก็ได้แต่หวังว่าผลบุญที่ได้ทำคงช่วยลูกได้เพียงแค่เรื่องนี้เท่านั้น

แต่แล้วรางวัลแห่งความตั้งใจปฏิบัติดีก็เกิดขึ้นแก่ดิฉันในวันที่ ๕ ตุลาคม ๒๕๓๗ หลังจากอยู่ปฏิบัติธรรมที่ศูนย์เวฬุวัน จนครบกำหนด ๗ วันแล้ว ดิฉันกับสามีก็เดินทางกลับบ้าน เมื่อกลับไปถึงดิฉันก็ได้พบกับลูกโจ้ของดิฉัน ลูกโจ้ที่ดิฉันเคยสิ้นหวังที่จะได้เขาคนเดิมกลับมาแล้ว แต่เขากลับมารอเราอยู่ที่บ้าน พร้อมทั้งหอบหนังสือกฎแห่งกรรม-ธรรมปฏิบัติ และเทปธรรมะของพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ แห่งวัดอัมพวันมาฝาก และดิฉันยังระลึกได้ถึงคำพูดของเขาได้อย่างชัดเจน เมื่อคำแรกที่เขากล่าวกับดิฉันว่า “แม่ครับ ผมไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันมา หลวงพ่อท่านดีมาก ผมจะมาพาแม่ไปปฏิบัติที่วัดอัมพวันด้วยกันครับ ตอนนี้ผมเลิกหมดทุกอย่างแล้ว พร้อมทั้งเลิกสูบบุหรี่ด้วย”

สภาพของเขาที่ดิฉันเห็นในตอนนั้นผ่องใส และไม่มีร่องรอยของคนติดยา ความปีติก็เกิดขึ้นอย่างท่วมท้นต่อดิฉันและสามี ด้วยไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้ลูกชายคนเดิมของดิฉันคืน ดิฉันได้แต่รำพึงนึกถึงบุญคุณของพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า “โอ้หลวงพ่อจรัญ หลวงพ่อในดวงใจของลูก บัดนี้ลูกได้รับรางวัลอันยิ่งใหญ่ในชีวิต จากความตั้งใจในการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบจากหลวงพ่อแล้ว” เป็นจริงดังคำสั่งสอนที่หลวงพ่อพยายามสอนสานุศิษย์ทั้งหลายอย่างไม่เคยเหน็ดเหนื่อย หรือเบื่อหน่าย ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม เป็นสัจธรรมอย่างเที่ยงแท้แน่นอน ในเวลาที่ดิฉันปฏิบัติอยู่ที่ศูนย์เวฬุวัน จ.ขอนแก่น ดิฉันไม่ทราบและไม่นึกไม่ฝันเลยว่า อานิสงส์ของกรรมฐาน จะส่งผลให้ลูกชายได้พบธรรมะที่วัดอัมพวัน มันเป็นปาฏิหาริย์ที่ดิฉันได้ลูกชายคนเดิมที่ดิฉันรักอย่างดวงใจคืนมา

และ ด้วยอานิสงส์ผลบุญทำให้เขาได้หันเข้าสู่ร่มผ้ากาสาวพัสตร์ ณ วัดอัมพวัน และสิ่งที่ดิฉันภูมิใจที่สุดคือ หลวงพ่อท่านเป็นพระอุปัชฌาย์ให้กับลูกโจ้

เรื่องราวของครอบครัวดิฉันนี้คงเป็นอุทาหรณ์ สำหรับผู้มีกำลังมีปัญหาเหมือนครอบครัวดิฉัน ดิฉันจะขอปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อจนกว่าชีวิตจะหาไม่ “ทำดีไม่สาย พ่อแม่ปฏิบัติธรรม ลูกย่อมปฏิบัติธรรม ทำให้จริงจังแล้วโยมจะเห็นผล” เป็นธรรมที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเทศน์ไว้ เป็นสัจธรรมที่จริงแท้แน่นอน

ลูกชายดิฉัน เริ่มติดยาตั้งแต่อายุ ๑๕ ปี จนกระทั่งอายุ ๒๔ ปี รวมเวลาแล้ว ๙ ปีพอดีที่ลูกสามารถเลิกจากยาเสพติดได้ เพราะผลจากการปฏิบัติกรรมฐาน กรรมฐานที่ช่วยลูกของแม่ไว้...