ได้พบแนวทางชีวิตใหม่
อานนท์ โคตรทุม
ผมชื่อนายอานนท์ โคตรทุม (ปุ๊ สายันต์)
จะขอเล่าประวัติของผมเอง และบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับวัดอัมพวันและหลวงพ่อจรัญ
ผมทำงานที่ บ.ข.ส.
ขอนแก่น เป็นพนักงานขับรถร่วมของบริษัทสายันต์เดินรถ วิ่งระหว่างจังหวัดอุบลราชธานี
จังหวัดอุดรธานี โดยผมเป็นนายท่าดูแลกิจการเกี่ยวกับผลประโยชน์และรถโดยสารของบริษัทฯ
ประจำจังหวัดขอนแก่น โดยหน้าที่และการงานที่เกี่ยวกับการรักษาผลประโยชน์ของบริษัทฯ
ทำให้ผมเป็นคนดิบคนเถื่อน ชอบทำร้ายคนที่ขัดต่อผลประโยชน์ของผมและบริษัทฯ อยู่เสมอ
ทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่องานอย่างสุดตัว ไม่เคยกลัวใครหน้าไหนทั้งสิ้น
โดยที่เป็นการทุ่มเททุกอย่างเพื่องาน
แต่ในด้านส่วนตัวและครอบครัว ผมกลับเป็นคนเหลวไหลขาดความรับผิดชอบ มักมากในกามคุณ
เล่ห์เหลี่ยมปลิ้นปล้อนหลอกลวงผู้หญิงสารพัด
แม้แต่ภรรยาสุดที่รักก็ยังโกหกตลบแตลงกับเธอมาตลอด ด้วยความเป็นคนเหลวไหลต่อครอบครัว
จึงทำให้ผมพบกับความวิบัติ เมื่อเธอผู้เป็นที่รักทนอยู่ไม่ได้
จากไปโดยไม่มีข่าวคราวอันใด
ความรู้สึกตอนนั้นมันปีติยินดียิ่งนักที่เธอจากไป
ผมจะได้มีอิสระไม่ต้องมีคนคอยขัดขวางในการกระทำความชั่วต่อผู้หญิงอีก
แต่แล้วหาเป็นเช่นนั้นไม่ เพียงยิ่งนานวันไปเท่าไหร่ ความรู้สึกรักและเสียดายกลับเพิ่มทวีขึ้นจนไม่อาจยับยั้งได้
นับเป็นความสูญเสียที่ไม่อาจประเมินค่าได้
ผมต้องรับกรรมชั่วที่ผมทำไว้กับเธอด้วยความระทมขมขื่น กรรมที่ผมได้ก่อไว้กับผู้หญิงคนอื่น
ๆ ดูเหมือนจะประดังเข้ามาในตอนนี้ ผมหมดปัญญาที่จะแก้ไขปัญหาในชีวิต
เหล้าเบียร์คือที่พึ่ง งานการเริ่มเละเทะ ขาดความรับผิดชอบ
ทุกอย่างเหมือนคนสิ้นหวัง ทุกสิ่งไร้การแก้ไข หมดปัญญาหาทางออกไม่ได้
ความตายอยู่แค่เอื้อมแล้ว
แต่แล้วอาจจะเป็นเพราะบุญกุศลผมยังมีอยู่
จนเมื่อวันที่ ๑๘ ธันวาคม ๒๕๓๘ ผมก็ได้พบกับผู้มีพระคุณต่อผมท่านหนึ่ง
ทราบชื่อของท่านแต่เพียงว่า คุณบุญส่ง
เมื่อท่านทราบปัญหาในชีวิตของผม ท่านบอกเลยว่า
ผมจะต้องไปถือศีลที่วัดอัมพวันให้ได้ เมื่อไปที่วัดอัมพวัน ด้วยความที่ไม่เคยพบพระ
ไม่เคยศรัทธาในพระศาสนาและพระสงฆ์ จึงได้ให้สัจจะรักษาศีลเพียง ๓ วันเท่านั้น
ตลอดเวลาที่ได้บำเพ็ญภาวนาอยู่ที่นั่น
ทำให้ผมได้สติ ได้พบกับตัวเอง ได้พบกับความจริงคือความไม่เที่ยง
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามกาลเวลา ผมเริ่มมีสติยั้งคิด เริ่มพิจารณาไตร่ตรองในสิ่งที่ผมประสบ
ว่ากรรมที่ผมได้รับอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะการกระทำที่ผมได้ก่อขึ้นเองไม่มีใครทำให้
ผมเป็นคนทำลายครอบครัวจนพินาศย่อยยับ ก็แล้วจะเหลือครอบครัวที่ไหนไว้ให้ชื่นชมอีก
นับแต่ที่กลับจากวัดอัมพวัน
ชีวิตของผมเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง
ทุกวันนี้ผมมีความสุขอยู่กับบุญกุศลที่ได้กระทำ จากคนที่ไม่เคยไหว้พระ ไม่เคยศรัทธาในพระศาสนา
กลับนำสิ่งเหล่านั้นมาปฏิบัติ น้อมนำเข้ามาใส่ตัวได้
กระทำตนดำรงอยู่ด้วยหลักธรรมคำสั่งสอนในพระพุทธศาสนา และหลวงพ่อจรัญ
นำเอาหลักธรรมมาปฏิบัติร่วมกับงานที่กระทำ
ทำให้เกิดความเจริญรุ่งเรืองทั้งในหน้าที่การงานและชีวิตครอบครัว
กับลูกน้อยที่เธอทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า
ทุกวันนี้ผมกับลูกสาวตัวน้อย
ๆ มีความสุขมาก เพื่ออนาคตที่ดีงาม เพื่อลูก จะขอกระทำแต่สิ่งที่ดีตลอดไป
และจะขอแก้กรรมด้วยธรรมะ
หลวงพ่อจรัญ
ทำให้กระผมมีชีวิตใหม่ ผมจึงขอปวารณาตัวเป็นศิษย์ ขอรับใช้ในกิจการของหลวงพ่อ
และพระพุทธศาสนาสืบไป...